بررسی نیازهای آموزشی بیماران سلی به شیوه بحث گروهی متمرکز در منطقه سیستان

سابقه و هدف: برای بهبود وضعیت بهداشتی یک جامعه، علاوه بر ارائه خدمات بهداشتی، مشارکت فعال دریافت کنندگان این خدمات ضروری است و آگاهی مناسب لازمه این مشارکت می باشد. منطقه سیستان از دیرباز بعنوان یکی از کانون های مهم بیماری سل در کشور مطرح بوده است. لذا شناخت نیازهای آموزشی بیماران سلی جهت کنترل دقیق و به موقع بیماری، مستلزم تعیین عوامل موثر بر افزایش آگاهی این بیماران می باشد. مواد و روشها: این پژوهش کیفی به شیوه بحث گروهی متمرکز (FGD) و با مشارکت 48 نفر، که شامل 4 گروه آقایان و 4 گروه خانمهای مسلول بوده در 8 جلسه به انجام رسیده است. به منظور تعیین مشکلات تشخیص، درمان، بیماریابی، برخورد اطرافیان با بیماران سلی، احساس بیماران نسبت به بیماری سل و ارائه راهکارها و راه حلها در مورد کنترل بیماری از نظر بیماران و کارکنان بهداشتی (بهورزان، کاردانان، کارشناسان، مدیران) مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان می دهد که برخورد با بیماران سلی در دو جنس متفاوت بوده، بطوریکه جنس مونث بیشتر در معرض افسردگی و بیماریهای روحی و روانی قرار دارند، همچنین خانواده و اقوام بیماران کمتر با مسلولین ارتباط برقرار می کنند. از طرفی بیماران به دلیل ترس از بدنامی سعی در مخفی نگه داشتن بیماری خود دارند. سوال بی پاسخ در ذهن اکثر بیماران این است که آیا بیماری سل قابل درمان است یا نه؟ همچنین عوامل زیست محیطی، بستر ژنتیکی، فاکتورهای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و عدم آگاهی ساکنین منطقه مهمترین مشکلات درک شده توسط پرسنل بهداشتی بوده است. نتیجه گیری: اکثر شرکت کنندگان در این مطالعه بر لزوم آموزش تأکید دارند. لذا بازنگری در محتوای آموزشی و یافتن راه حل های مناسب برای پاسخ دهی به نیازهای فطری بیماران سلی ضروری است.